இறுக்கம் தளர்ந்த ஒரு
நொடிப்பொழுதில் பூத்த‌
ஒற்றை ரோஜா தன் சிவப்பு நிறத்தால்
முள்களின் வலியை சுமந்தாலும்
பச்சையம் இழந்த இலைக‌ளின்
சுவாச‌த்தை த‌ன்னுள் பொதிந்து
இர‌த்த‌ சுவ‌டாய்

வேர்க‌ளின் விலாச‌த்தை துற‌ந்த‌
வேளையில் அத‌ன் இறுதிப்ப‌ய‌ண‌ம்
அத‌ன் சுவாச‌ங்க‌ளுக்காய்

அத‌ன் சுவாச‌த்தின் வீச்சு
இத‌ழ்க‌ளின் துற‌ப்பில் மெல்ல‌ மெல்ல‌

த‌ன் சுய‌ம் இழ‌ந்து க‌ல‌ந்த‌து
இந்த‌ பெருவெளியில் சுவாச‌மாய்

பஸ் நிலைய வாசனை
அதனுடன் கடந்து செல்லும்
மனிதர்களின் மனித‌த்தை மட்டும்
பிரதிபலிப்பதேயில்லை

மன நோயாளியை ஒத்த‌
அதன் குரலின் கலவையில்
எத்தனை கதைகளின்
உடாடல்கள்

புழுதி ப‌ற‌க்கும்
நியான் வெளிச்ச‌த்தில்
ஒவ்வோரு இருக்கையிலும்
வ‌ழிந்தோடும் காத‌ல்

க‌ழிவ‌றை சுத்த‌ம் செய்ப‌வ‌னின்
வ‌ச‌வு வார்த்தைக‌ளில்
ஆணுறை வ‌ழியே
எங்கு சிதறி கிட‌க்கின்ற‌ன‌
சில‌ அவ‌ச‌ர‌க்காதல்கள்

இப்போதும் புரிய‌வில்லை]
அத‌ன் வாச‌னையும் அவனின் குர‌லும்

கரைந்த மனிதத்திரளிள்
கொள்கையின் வழியில் பயணம்
கேள்விகள் எழும் போது மட்டும்
படபடப்புடன் சூட்டப்படும் அடையாளம்
அவமானகரமாய்
பொருளாள் மட்டும் சூழ்ந்த இந்த‌
பிரபஞ்சத்தில் அடையாளம் மட்டும் இலவசமாய்
நமக்கான அடையாளம் பிறரின் வார்த்தைகளில் ம‌ட்டும்
வ‌ழிந்தோடுவ‌தாய் பின்ன‌ப்ப‌டும் வ‌ளைய‌ங்க‌ளை
விரும்பி சூட்டிக்கொள்கிறோம்
அந்த‌ நெருப்பு வ‌ளைய‌ங்க‌ள் சிறு தூற‌லால்
எழுப்பும் புகையைகூட‌ அணுகுண்டின்
அழிவை ஒத்த‌ ப‌ட‌ப‌ட‌ப்பு ஏன்?
சில‌ வினாக்க‌ள் வினாக்க‌ளாகவே
எஞ்சிவிடுவதான் ந‌ட்போ? 

ஆண்குறியிட்ட கழிவறை
அரைக்கதவில் சில வாக்கியங்கள்
பின்னான பயணம்

பாலியலின் நிறைவேற‌
இருண்மைகள் இங்கு
முலைக்கம்பின் கோடுகளின்
வழியே

சில திறந்த யோனிகளின்
பார்வைகள் நம்மை
கூசச்செய்கின்றன‌

திருப்தியுறா நமது மனவெளிக்குள்
புகுந்து கனவுகளின் கரையில்
லயித்திரிந்த வேளை

சில அவசரக்குரல்கள்
உடைந்த வாளியின் தண்ணிர் ஒழுகளாய்
அவசரமாய் கழுவி எழுந்த போது
சில எண்ண அலைகள்
இப்போதும் கழிவறை வாசத்துடன்  

post scrap cancel

என குதறிய உடம்பிலிருந்து வடியும்
ஒவ்வோரு சதைக்துணுக்கும்
குருதியின் வலியை கண்டு கொள்வதேயில்லை
கடவுளின் காலிடுக்கில மட்டிய எனது சதைதுண்டின்
ஈரம் அவனை சலனப்படுத்தியது
அணுறை அணிய மறந்த அவனின் ஆண்குறி
செல்லுமிடமெல்லாம் வியாபித்து
த‌ன்னை நிறுவ‌ குட்டி க‌ட‌வுள்களை
விதைதுக்கொண்டே சென்ற‌து
சில‌ குட்டிக்க‌ட‌வுக‌ள் யோனிட‌ன்
சில‌ குட்டிக‌ட‌வுள்க‌ள் ஆண்குறியுட‌ன்
வித்தியாச‌ம் ம‌ற‌ந்து புண‌ர்ந்த‌
க‌ட‌வுள்க‌ள் இப்போது புசித்துக்கொண்டிருக்கின்ற‌ன‌
என் ச‌தைதுண்டுக‌ளை

நீண்ட‌ ஒரு மாலைப்பொழுதில்
என் பார்வைகளுக்கு அப்பால்
தோன்றிய அந்த மாநிற பெண்ணின்
குதிகால் உய‌ர்ந்த‌ செருப்பை
அவ‌ளின் ம‌ல்லிகை பூவால் அல‌ங்க‌ரிப்ப‌தை
க‌ட‌ந்து சென்ற‌ காற்றின் வ‌ழியே
என‌க்கு உண்ர்த்தினால்
என‌து கோரைப்ப‌ற்க‌ள் இப்போது
அவ‌ளின் உதிர‌த்தை சுவைக்க‌
வ‌ள‌ர‌த்தொட‌ங்கின‌
ம‌ல்லிகையின் வாச‌னை நெருங்க‌ நெருங்க‌
க‌ட்டுக்க‌ட‌ங்கா என‌து பசியால்
அவ‌ள் கழுத்தின் ஓர‌ம்
மெல்லிய‌தாய் ப‌தித்தேன் என‌து ப‌ற‌க‌ளை
அவ‌ளின் இர‌த்த‌ம் ப‌ச்சைய‌ வாச‌த்துட‌ன்
அவ‌ளின் காய்த்துப்போன கைக‌ளால்
என‌து அணுறுப்பை அழித்தி பிடித்தால்
அவ‌ளின் இர‌த்த‌ம் வ‌ற்றிய‌ உட‌லை
க‌வ்விய‌ப‌டி மேலேழுந்து சென்றேன்
அவ‌ளின் மெல்லிய‌ முன‌க‌ல்
என்னை அதிக‌ தூர‌ம் இழுத்து சென்ற‌து
விடிய‌லை நோக்கி ந‌க‌ர்ந்து போது
என‌து தூர‌ம் சுருங்கி என‌து ப‌டுக்கைய‌றையில்
நாய்குட்டியாய் நான்
அவ‌ளோ ப‌டுக்கை விரிப்பை
சுற்றிய‌ப‌டி பூஜைய‌றையில்

கடற்க‌ரையின்
உவர்ப்பு சுவையை சுவாசித்த‌
படகின் ஒவ்வோரு மரக்கட்டையும்
கிளைத்து வளர்ந்த அதன் வேர்களை
களைய துடுப்புடன் நித்தமிட்ட சண்டையில்
அது கலைந்த இலைகளின் வழியே
நிர்வாணத்தை சன்னமாய் மறுதலிக்கின்றன‌

அலைக்களிடம் பேசும் அதன்
நங்கூரமிட்ட கயிற்றின் கதைகளை
கேட்க மனமில்லமால்
தூரத்து கோயில்
மணியோசையிடம் அதன் ரகசியத்தை பகிர்தலில்
நேற்று துடித்தடங்கிய மீன்களின்
உயிரோசையை மீனவனின்
வியர்வைத்துளியில் மறைத்துவிட‌
மறுக்கின்றன

அதன் பேரிரைச்சலை கடலிடமே
கடத்திவிட சூரியனின் வருகைக்கு முன்
மீண்டும் மிதக்கவிடுகிறது வலைகளை

மாலையின் வடியலை
கணக்கிட்டு கொண்டே ஒவ்வோரு நிமிடமும்
அர்த்த‌ங்க‌ளை புதிராக்கி கொண்ட‌
இருளுக்குள் ஒரு ஓநாயைப்போல‌
சுற்றி அலையும் ம‌ன‌தின் 
ஒவ்வோரு பாகமும் உதிர‌த்தின்
சுவையை வித்தைதுக்கொண்டே
ப‌ய‌ன‌ப்ப‌ட்ட ந‌ட்ச‌த்திர‌ங்க‌ளின்
மினுப்பில் நில‌வின் பிர‌காத்தை
புற்ம்தள்ளும் அத‌ன் வேக‌த்தை
க‌ன‌வில் மீட்டுக்கொள்ளும் அத‌ன் 
வெளிச்ச‌த்தின் சுவ‌டுக‌ளின்
நறுமணதை ப‌ற‌வையின்
சிற‌குக‌ளில் க‌ட்டி மேலேம்பும்
அத‌ன் கூறுக‌ள் சூரிய‌னின்
ஒளியில் எங்க‌ங்கோ த‌ன்னை உருமாற்றி
அத‌ன் இருப்பை தொலைத்துவிட எத்தனிக்கின்ற‌ன‌

பார்வைகளில் ப‌தியாத‌
எத்த‌னையோ நிக‌ழ்வுக‌ள்
ச‌ன்ன‌மாய் ந‌ம‌து ஒவ்வோரு
செய‌லிலும் த‌ன்னை ஸ்தாபித்து
ந‌ம்மை எதை நோக்கியோ
இழுத்துச்செல்கின்றன‌

காலையில் ப‌ர‌விடும் த‌ன‌து
முத‌ல் க‌ற்றைக‌ளுக்கு
சூரிய‌னின் இய‌ல்புக‌ள் தாண்டி
அது ப‌ட்டெழும்பும் உயிர் இய‌ல்புக‌ளை
சூரிய‌னுக்குள் இழுத்து அத‌ன் உயிர்ப்பை
நித்த‌ம் உயிப்பிக்கின்ற‌ன‌

உதிர‌ங்க‌ளின் உண்ர்வுக‌ளை
புதைத்க்கொண்டே இருளின் க‌னவில்
நித்த‌ம் கொலை செய்ய‌ப்ப‌டுகின‌ற‌ன‌
ந‌ம்து முக‌ங்க‌ள்